Strach mnie paraliżuje, nie potrafię myśleć o niczym innym,
nie potrafię odgonić od siebie tych czarnych wizji.
Duszę się. Zawsze bałam się szczęścia,
bo szczęście nie trwa wiecznie, bo gdy jest już dobrze,
nagle coś się spieprzy. Boję się!
Boję się okrutnie, że coś się stanie. Nie chcę, by coś się stało,
nie chcę, nie chcę, nie chcę!
Błagam los o litość. Płaczę.
Padłabym na kolana, gdyby mnie nie bolały.
Niech wszystko będzie dobrze.
Niech wszystko będzie dobrze.
Niech wszystko będzie dobrze...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz